Ad: Medusa
Soyad: Davis
İstediğiniz Ders: Eski Yazıtlar
Örnek Rp:
Güneş tüm ahengiyle yukarıya doğru süzülüyor, hatta kayıyordu. Ve bunu yaparken etrafına müthiş bir ısı ve ışık yayıyordu. Beth, kendine çarpan bu rastgele ışıkların biriyle uyanmıştı işte. Gözlerinin içine doğru gelen ışık ve pencerenin yanına kalan kolunun ısınmasıyla, oldukça rahatsız olmuştu doğrusu. Yataktan kalkmak istemiyordu aslında öğlene kadar yatmak, uyumak, açıkçası tembellik yapmak istiyordu, aynı öğrencilik yıllarındaki gibi. Ama bu tam anlamıyla imkansız gibi bir şeydi. Yeni bir döneme başlayan Hogwarts CadıLık ve Büyücülük Okulunun ilk dersini verecekti.
Zümrüt yeşili örtüyü, beyaz ve narin elleriyle savururcasına ittrdi. Erken kalkmak hiçbir zaman hoşuna gitmemişti zaten. Hemde hiçbir zaman. Uyumak varken, neden erken kalkmak? Yatmak varken neden koşuşturmak ? Aklındaki sorular biraz daha düşünürse çıkılmaz hale gelecekti biliyordu, bu yüzden yine yeşil terlikleri giyip banyoya gitmek en mantıklısı olacaktı. Pofuduk gözüken terliklerini yine sinirle giyip, banyoya doğru bir koşu tutturdu. Ellerini ve yüzünü yıkayıp, odasına doğru yine bir koşu tutturdu. Bu onu biraz kendine getirmiş, sinirlerinin ve aklındaki soruların dağılmasına yardımcı olmuştu. Yani şuan halinden memnundu, tabii güneşten gelen ışıklar hala gözüne girmesede daha iyi olacaktı ama...
Dolabının önüne geçmeden baş ucunda yer alan aile resmine baktı. Oldukça hareketli bir fotoğraftı doğrusu, çocukluktan kalma. Annesi ve babası, üç küçük kızı ortalarına almıştı. Hemen yanlarında anneannleri ve dedeleri duruyordu. Küçük kızların benzediği anne oldukça güzel bir şekilde gülümsemişti. Birde onların arkasında kafeste duran bir baykuş çarpıyordu resimde insanın gözüne... Üç cadı kız yerinde durmuyor, birbirlerine sataşıyor, hoş ve küçük kahkalar atıyordu. Lois, elinden olmadan gülümserken, resmi yerine bırakması gerektiğini farketti. Yoksa geç kalacaktı...
Kendini büyük bir hızla siyah dolabın önüne attı. Bu siyah dolap, malikanelerindeki dolabın aynısıydı. O yüzden oldukça yeni duruyordu. Tam olarak simsiyahtı ve Lois'e göre oldukça ilgi çekiciydi. Dolabın kapaklarını büyük bir hevesle açtı. Ne giyeceği konusunda emin gibiydi. Evet oldukça emindi... Yeşil t-shirt'ünü giyecek altına boyu diz kapaklarında olan siyah eteğini geçirecekti. Onu altınada t-shirt'üyle aynı olan ayakkabılarını giyip, gözlerine zümrüt yeşili makyaj yapacaktı. Belki de koluna sihirle büyütülmüş ama küçük çantasını takacaktı. Saçlarını yüzünü ortaya çıkarak şekilde toplayacak, böylece gözleride oldukça öne çıkacaktı. Yeşil ve mavi karışımı gözler zaten bunu hakediyordu.. Giyeceklerini bildiğinden, askıdan-daha doğrusu askılardan kıyafetleri çekip aldı. Mavi pijamalarını üzerinden çabucak çıkarıp hazırlanmaya koyuldu. Tam anlamıyla giyindiğinde gerekli malzemeyi alarak, aynanın karşısına geçti. Saçlarını yeşil bir tokayla topuz yaparak topladı, böylece yüzü ortaya çıkmıştı. Renkli gözlerinin altına yeşil bir kalemle birkaç ekleme yaptı. Bu hareketle gözlerde ortaya çıkmıştı. Aynanın karşısına geçip kendine şöyle bir baktı, ona kalırsa oldukça hoş ve güzel olmuştu. Ayrıca üzerindeki renkler bir Slytherin'li olduğunu vurgulamıştı. Asıl şimdi halinden memnundu...Tam anlamıyla hazırdı ve çıkmak için pekte uzun bir süre kalmamıştı. Kendine lazım olmayan göstermelik birkaç kitabı eline alarak dağınık bıraktığı odadan hızla dışarıya attı kendini. Koridorda yürüyor, kendisine selam verenlere gülümsüyor, birkaç öğrencinin önünde eğilmesine resmen katılıyordu. Aslında profesör olmak pekte fena bir duygu değildi, düşününce. Eski Yazılar dersliğine gelene dek, birkaç koridora daha saptı ve bir merdiven indi. Bu süreç içersinde hala selamlaşmalar sürüyordu tabii...
Dersliğe girdiğinde, öğrencilerin eksiksiz olarak geldiğini farketmesi hiçte uzun sürmedi. Ee nede olsa dönemin ilk dersiydi ve dahada önemlisi iyi bir mesLek içinde önemli bir dersiydi. Kısaca hem önemli bir dersti hemde önemli bir dersti. Kendi kendine uydurduğu bu saçmaya cümleye gülerken, dersliğin kapısını büyük bir gürültüyle açtı. Öğrencilere otoriter davranması gerektiği konusunda kendini çoğu kez uyarmıştı. İçerisi dışarda olan büyük ateş topuna rağmen oldukça karanlıktı. Bu Lois için tabiki daha önemliydi. Öğrencilerde de ilk kez derse başlamanın heyecanını sezebiliyordu, kısa bir an bundan tam on sene önce gidip geldi ve o gidip gelme aşamasında, öğrencilere birşeyler demesi gerektiğini farketti.
-Öncelikle hepinize merhaba. Hogwarts Cadılık Ve Büyücülük Okulu ilk Eski Yazılar dersine hepiniz hoşgeldiniz. Adım Lois Elizabeth Mellysa Swift.. Hogwarts'ın profesörlerinden biriyim. Umarım sizlerle güzel vakitler geçiririz. Çünkü bir dönem boyunca beraber olacağız. Dersimde ayrımıcılık yapmayacağıma emin olabilirsiniz. Fakat Slytherin mevzunuyum.
Boğazını temizlemek amacıyla hafifçe öksürdü. Öğrencilerin tek tek yüzlerine baktı. Bir çoğu Slytherin Mezunu olmasından pek hoşlanmamış gibiydi. Diğer bir kesim ise-daha çok arka sıralarda kalan bölüm-buna sevinmiş gibiydi. Kendini gülmemek için zor tutarak konuşmaya devam etti.
-Büyük bir şölen geçirdik... Ve sizin için en heyecanlı kısım, binalarınıza seçileceğiniz an olmalı. Tabii hangi binaya seçileceğinden emin olanlar vardır elbet. Seçmen Şapka yalan söylemez, bundan emin olabilirsiniz. Özellikleriniz hangi binaya uyuyorsa ordasınız. Ve o bina size oldukça sıcak bir şekilde kucak açacaktır. Kendimi yeterince tanıttığımı düşünüyorum. Sizin kendinizi tanıtmanızı isteyeceğim şimdide. Evet ilk sıradan başlayarak, adınızı, soyadınızıdı ve hobilerinizi söylemenizi istiyorum.
Sınıfın arkasından önlerine doğru yürümeye başladı. Kendini tanıtan öğrencileri dinliyor, bir yandanda gülümsüyordu. Bazılar rahatsız edici derecede rahat bazıları ise yine aynı derecede heyecanlıydılar. Bu öğrencilerle nasıl uğraşacaktı böyle ?Karanlık olan dersliği baştan aşağıya arşınlamıştı şimdi. Tabii o sırada öğrencilerde kendilerini tanıtmışlardı. Yeşil ayakkabılarının tahta yerden çıkardığı sesten hoşnut, sınfıın ortasına geldi tekrar.
-Hepinize gerçekten çok teşekkür ederim. Bunlar benim için oldukça önemli bilgilerdi. Altın nitelikte… Ben hobilerimden bahsetmedim sanırım, küçük birkaç bilgi verip sizi serbest bırakacağım, az sonra zil çalacak…Öğrencilik yıllarımdan bu yana Quidditch oynamayı ve maçları seyretmeyi fazlasıyla severim. Ayrıca kitap okumak, benim için ilginç bir tutkudur. Macera kitapları daha çok hoşuma gider… Bunların haricinde, sessiz ve karanlık yerleri severim. Anlayacağınız kendimi dinlemek hobilerimdedir. Sanırım bu kadar yeterli. Zil çalmadan sizden bir isteğim olacak. Farketmiş olacağınız gibi, ders işlemedik hatta derse giriş bile yapmadık. Bir dahaki derse Eski Yazılar dersi ile ilgili çeyrek parşömen uzunlukta bir yazı dizisi istiyorum. Verdiğim bu küçük ödevde, benim için oldukça değerli olacak. Sonra söylemedi demeyin…
Masasının yanına gelerek, yanına almış olduğu göstermelik kitapları yavaşça topladı. Zilin çalmasını beklemeye koyulmak istemiyordu, yavaş hareketlerle öğrenciler ile birlikte çıkacaktı derslikten. Masanın üzerinde duran, Eski Yazılar dersi için pek de önem taşımayan asasını da eline aldı, o sırada zil de çalmıştı. Öğrenciler de onun gibi toplanmış olduklarından pek beklemek zorunda kalmamıştı. Onların sözlerine gülümseyerek ve ya başını sallarayarak derslikten kendini dışarıya attı. Oldukça hoş bir gün geçirmişti aslına bakılırsa…
Cuma Ocak 16, 2009 6:06 pm
